Her sedâ kurşun gibi döner, seker duvardan;
Bir rotasız peyk gibi haber gelmez fezâdan!..
Ne dilde söz kalmıştır, ne gönülde bir emel;
Huzûru bulmak için belki sükûttur bedel!..
Bir aynadır içimde; kırık, suskun, derindir.
Feryâdım arşa çıksa, duyan yine kendimdir!..
Yansır kırık aynadan silinmiş bir hâtıra;
Bir yanım ağlar iken diğeri güler bana!..
—
Yuvadaki Yabancı (Şiir)
İnsanlık Krizi (Fikir)
Gelip Geçen Ömürdü (Şiir)
——-
Serâzât.com’da yayınlanan yazı ve şiirlerin fikrî hakları ilgili yazar ve şairlere aittir. Bütün hakları saklıdır. İzinsiz kopyalanamaz.
İçime işleyen ağır ama tanıdık bir sessizlik hissettim. “Kırık, suskun, derin ayna” imgen ve bir yanın ağlarken diğerinin ona gülmesi, iç çatışmayı çok güçlü yansıtıyor. Duyguyu abartmadan, sade ama sert bir etki bırakmışsın. Kalemine sağlık, gerçekten olgun ve dokunan bir dilin var, başarılar dilerim.
Teşekkür ederim Mehmet Kardeşim.
İnsanın iç dünyanın loş ama bir o kadar da bir resmini yansıtmış. Özellikle bazı kısımlar insan çaresizliğini çarpıcı bir dille hissettiriyor. Kırık ayna imgesi hem geçmişe hem kendine bakarken bölünmüş hal. Şiir, kısa olmasına rağmen yoğun; okuyanda hüzün de düşünme isteği de bırakıyor. Kalemini kırmasınlar dostum başarılar.
Teşekkür ederim.