Önem Meselesi

Birine kıymet verdiğinizi nasıl hissettirirsiniz? Peki ya birisinin kıymetlisi olduğunuzu nasıl anlarsınız?

İnsani ilişkilerimizi düzenlerken aslında çok da planlı olmayız. Çoğunlukla içimizden geldiği gibi davranırız çevremizdekilere. Hepimizin bir usulü vardır sevgisini göstermek adına. Kimisi çok üstüne düşerek, kimisi de mesafeli kalarak anlatır hislerini…

Ancak insanlar birbirine alışana kadar çoğunlukla ilgilerini en yüksek seviyede tutarlar. Ne zaman ki ilişkiler alışkanlığa döner, işte o zaman bazı konular ihmal edilebilir. Örneğin karşımızdakinin müsait olduğu saatler, ilk zamanlarki kadar gündemimizde olmaz ya da kırılıp kırılmaması konusu da öyle…

Halbuki insanlar vakit geçirdikçe birbirlerine alışırlar ve sevgileri artar. Aslında bu durumda ilgilerinin giderek artması gerekirken, her yapılanın alışkanlığa dönüşmesi sonucu bu yaklaşımlar zamanla azalır hale gelir.

İnsanı en çok da bu durum üzer esasında: Birinin kıymetlisi iken ihmal edilmek ya da birini yere göğe sığdıramazken kıymetinin azalması. Bunlar ne kadar olağanmış gibi görünse de hazmetmesi pek de kolay durumlar değildir. Belli bir kıymet görürken onu kaybetmek, insan olmanın doğasına ters kalır.

Peki ne yapmalı? Sevgili Peygamberimiz Aleyhisselam bir hadis-i şerifinde sevgiden şöyle bahseder: “Aklın başı, insanlarla sevgi tesis etmektir”. İnsanları severken de aşırıya kaçmamak gerekir. Bu, ne göklere çıkarmak ne de ihmal etmek demektir. Zira sevdiklerimizle dengeli ilişkiler kurmak da mümkün.

Kıymet verdiğimiz insanlara hislerimizi belli ederek, alıştırdığımız ilginin tam zıddına kaçmadan, gönül almayı düstur edinerek yaklaşmalıyız. İnsanları kıymetsiz hissettirmek, onlara verilebilecek en büyük cezalardan olsa gerek. İşte bu sebepten bizdeki kıymetlerini yakınlarımıza samimiyetle göstererek hareket etmeliyiz.

Kendimizden taviz vermeden, karşı tarafı da incitmeden belirli bir yakınlıkta kalarak ilişkilerimizi sıkı ve sağlıklı tutabiliriz.

Sonunu göremediğimiz hikayeler çoğumuza göre muteber değildir. Tıpkı bu hikayelerdekine benzer şekilde, birlikte yaşadığımız insanlara beklenmedik biten kitaplar ya da filmlerdeki gibi davranmayalım. Kıymetlilerimizle nasıl bir yol yürüyorsak öyle devam edelim, onları yok saymayalım ve ihmal etmeyelim.

“Sevelim, sevilelim… Dünya kimseye kalmaz.” Hz. Yunus Emre

——-

Serâzât.com’da yayınlanan yazı ve şiirlerin fikrî hakları ilgili yazar ve şairlere aittir. Bütün hakları saklıdır. İzinsiz kopyalanamaz.