Hayâl örülü köyde, tefekkür ağ göründü.
Vehim suskun iksirdir, paylaşma sır, hâmûş ol.
Aynaya bir ah ettim, nefesler dağ göründü.
Sırtından indirme yük; paylaşma dert, hâmûş ol.
Sessizlik tedbiriyle, dumanla söndür, git mum.
Göremez ufku, gözün; ışıkla konuş, git mum.
Ağyârı müdârâ et; fânusla geçin, git mum.
İdrak köşesinde dur, bir nur yak ve hâmûş ol.
Sözler karanlık dolar; mum mecliste yanmazsa.
Bilmez konuşma derler, sohbete nur saçmazsa
Nâle dumanlı çıkmaz, ney gibi üflenmezse.
Kök salıp bin mevzuya, tut nefesi, hâmûş ol.
İplik çift uçlu kalsa, tek bir yumak olmaz ki!
Beyân sükut olursa; ben ve benlik olmaz ki!
Konuşma olmayınca, bâtıl ve hak olmaz ki!
Söz ve mana tek olsun, tut dilini, hâmûş ol!
Söz kırar, suskunluğa; pişmanlık çekmek düşer.
Anlayan gönül gözü; kulağa duymak düşer.
Gözlerden yaş süzülür; yanağa içmek düşer.
Lafza ram olmaz mânâ, makâma er, hâmûş ol.
Havalanma ey nefes; dar kıyafetin sözdür.
Boş yere dilden dile; avare gezen sözdür.
Susmak hayat zapteder; hubap öldüren sözdür
Selâmet kenârdadır, şöhretten kaç, hâmûş ol.
Mânâda beyân olmaz; ha susmak ha tekellüm.
Fenâda ziyan olmaz; ha yaşamak ha ölüm.
Sevgide isyân olmaz; ha merhamet ha zulüm.
Varlık adem nevâsı, mırıldanma, hâmûş ol.
Gaganın şöhretini, bülbüldür inşa eden.
Uzletin şöhretini, ankâdır inşa eden.
Mecnûnun şöhretini, Leyla’dır inşa eden.
Nâlenin dergâhına; koy başını, hâmûş ol.
Fıtrat mânâ avcısı; sessiz izinden gider.
Hapseder nefesini, suda derinden gider.
Sessiz olmazsa tuzak, nâle yaklaşmaz gider.
Çek avını kendine, dur sabırla, hâmûş ol.
Güneş-meşrep esrar ol, nazar ehli görmesin.
Derviş-meşrep hayal ol, akıl ehli bilmesin. .
Tenha-meşrep uzlet ol, kavga ehli gelmesin.
Nefeslerden perde ör, gizle mânâ, hâmûş ol.
“Ol” emri, adem mülkü, yoktan vara getirdi.
Söylentiler sürmeyi, dağdan göze getirdi.
Yandı mum; etrafına, ehl-i mânâ getirdi.
Sırlara vâkıf ol mum, yak kendini, hâmûş ol.
——-
Serâzât.com’da; sadece Necip YILDIRIM’ın şiir ve makaleleri yer almaktadır. Bütün hakları saklıdır. İzinsiz kopyalanamaz ve neşredilemez.
