Coşkun iki nehir; ezel ve ebet;
Dökerler ademe; hayat her sabah.
Buluşamaz zulmet, nur ile elbet;
Kovalar gölgeyi, güneş her sabah.
İsimsiz mâşuku, buluş şevkidir.
Bir ağlama sesi; gülüş zevkidir
Gecenin rahminden, doğuş vaktidir.
İçimde bir bebek; doğar her sabah.
Kimini ağlatan, kimi güldüren;
Bu mektubu hergün; kimdir gönderen?
Siyah ile akı, birlikte gören;
Bir çift gözdür bize; bakan her sabah.
Seslenirken horoz, uyuyanlara;
Vuruyorken rüzgâr, boş tokmaklara;
Koşuyorken dalga, ruhsuz kumlara;
Karşılıksız aşkı; bulur her sabah.
Sonsuza akarken, bu dakikalar;
Abes, demek vakte; “biter ve başlar”.
Kuşatırken bizi; dipsiz boşluklar,
Kesilip biçilir; zaman her sabah
Yarın dirlirken, dün kararmakta.
Yıldızlar sönerken, güneş çıkmakta.
Yarasa uyurken, kuşlar uçmakta.
Zıtlara olursun; hayran her sabah.
——-
Serâzât.com’da; sadece Necip YILDIRIM’ın şiir ve makaleleri yer almaktadır. Bütün hakları saklıdır. İzinsiz kopyalanamaz ve neşredilemez.
