Geceler nefes üflüyordu emanetime
Hiçbir teselli yoktu hazin nedametime
Binlerce kusur karışırken ibadetime
Üç yüz altmış beş kat çıkmıştı metanetime
Yel kaldırdı yola indirdi mukavemeti
İşte dil, işte dimağ göster şu mahareti
Hisset sana bahşedilen manevi kuvveti
Gözünü karartmadan düşün ebediyyeti
Sessiz fırtınalar suskun bülbülleri tanır
Bağrı yanık pervane kendini tûti sanır
Kelebek kozadan çıkmak ister ve dayanır
Elde çok şey varken hep bir başkası aranır
Olan oldu kervan gitti gidiyor menzile
Apansız bir vakitte hızla basarlar zile
Ey nefsim uyan, gafil olma, dönme rezile
Yoksa ruhun daha da sevdalanır tenzile
——-
Serâzât.com’da yayınlanan yazı ve şiirlerin fikrî hakları ilgili yazar ve şairlere aittir. Bütün hakları saklıdır. İzinsiz kopyalanamaz.
Çok güzel bir şiir. Ruhuma te’sir etti. İyi bir şairle karşı karşıya olduğumu hissettim. tebrik ederim.